Op naar Westport.

Zoals de meeste wel weten is vandaag Marthijs jarig, daarom weten we nu al dat we uiteten gaan vanavond😁. 

Rond half tien rijden we de camping af. We merken dat de campings langs de kust weinig inhouden qua gezelligheid. De gemoedelijkheid die we op de campings in Noord-Ierland troffen, zijn we nu nog niet tegengekomen. Onaardig zijn ze ook niet hoor, maar je merkt wel dat het dagelijkse kost is dat er toeristen komen voor één nacht.

Net voor Sligo zien we een Lidl waar we de boodschappen halen. De kids hebben geen zin om mee te gaan, wat ik ook niet erg vind, kunnen wij even rustig door de supermarkt. Eenmaal weer op de weg, pakken we bij Beltra weer de route op. We zien prachtige kustlijnen en bij Aughris Head stoppen we voor een kop koffie. En natuurlijk een lekker stukje lemoncake. De kust is ruig en we snappen waarvoor er een surfschool zit op de plek waar we koffie doen. Er zijn echt hoge golven. 

Na de koffie rijden we richting Ballina. Via dit vissersstadje rijden we naar het noorden. Als de vissers uitvaren schijnen er vaak dolfijn gespot te worden. Deze zien wij helaas niet, er wordt ook niet gevaren. Inmiddels is het al na enen, dus wordt het tijd voor een lunch. Marthijs wil graag op het strand eten en bij Rathlackan rijden we met de camper het strand op. Gaskraan open, soep opwarmen en broodjes smeren zonder dat je de camper uit hoeft. Genieten dus. 

Als we weer onderweg zijn, is het al na half drie in de middag. Toch willen we graag naar het bezoekerscentrum in Ceide Fields. Dit staat op een klif en laat vanaf 4000 voor Christus tot nu zien hoe de regio zich ontplooide. Er zijn veel archeologische vondsten gedaan en dat is in het museum te bewonderen. Ook laten ze zien hoe het veengebied tot op de dag van vandaag nog wordt verwerkt tot turf. Als we aankomen en eenmaal binnen staan, kunnen we alleen contant betalen. Ja, dat ligt in de auto. We mogen van de aardige meneer gratis naar binnen en hoeven dus niet door de regen terug naar de camper. Nadat we het museum hebben verlaten lopen Marthijs en ik nog even naar het uitzichtpunt boven de klif. Eigenlijk valt niet te vertellen hoe mooi het er is, hoe we de golven tegen de kliffen kapot zien slaan en hoe nat we worden van de regen, het is echt prachtig. 

Eenmaal weer in de camper hebben we een keuze om dezelfde weg terug te gaan of de Wild Atlantic Way te vervolgen. We willen voor zes uur ‘s avonds bij de camping aankomen, dus het is wel een beetje doorrijden. Toch nemen we de Wild Atlantic Way, wat een heel goede keuze is. Het veengebied gaat geleidelijk over in flinke heuvels met aan de rechterzijde van de weg de baaien. De ene keer is de baai nog vol water, de andere keer zie je alleen maar nat zand met heel veel rotsen. Prachtig! 

Uiteindelijk rijden we om kwart voor zes de camping op en krijgen uitleg over het park. De camping ligt op een soort attractiepark. Op het park staat het beroemde Westport House. Het is een 18e eeuws huis en is sinds 400 jaar eigendom van de familie Browne. Het huis is ingericht met 18e en 19e eeuws Iers zilver en antiek, Waterford kristal, Chinees behang en een prachtige schilderijenverzameling, waaronder de Heilige Familie van Rubens. Het bekijken ervan slaan we alleen even over. 

Net buiten het park is een heel klein restaurantje/pub waar we ons tegoed doen aan een heerlijk maaltijd met natuurlijk bier! Proost! We lopen door het park weer terug naar de camper waar we het spelletje beverbende met de kinderen nog even afmaken. Het laat zich raden wie er gewonnen heeft😉. 

Weltrusten alvast en tot morgen.