The Castle

Vanmorgen werden we lekker op tijd wakker. Voordat we gaan ontbijten nemen we allebei eerst een douche. Voor mij was dat vanmorgen wel even een geluksmomentje. Gewoon kunnen douchen zonder muntjes en zonder tijdsdruk. Als we dan lekker gegeten hebben, rijden we al om kwart voor negen de camping af. Veel vroeger dan we verwacht hadden, maar klaar is klaar. 

We rijden naar Blarney Castle, vlak boven Cork. Omdat we nog niet een kasteel van binnen hebben bekeken, leek ons dit wel een mooie. Om kwart over tien rijden we het park op. Zeg maar gerust landschapspark, want het staat er echt prachtig onderhouden bij. Officieel is het een ruïne van halverwege de 15e eeuw en het is vooral befaamd vanwege de Blarney Stone. Dit grote blok blauwsteen is boven op de toren ingemetseld en draagt een legende met zich mee. Eenieder die de steen kust, achterover hangend en vasthoudend aan twee ijzeren stangen, zal de gave van welsprekendheid ontvangen. Daar gaan we natuurlijk voor. Marthijs en ik kussen allebei de steen, de kids willen niet. Als we beneden staan, doen we eerst even koffie. Het is dat ik mijn taartje bescherm, maar bij diverse andere toeristen wordt het eten uit de monden gepikt door roeken en kraaien. Daarna wandelen we door het park. Er zijn prachtig aangelegde tuinen in allerlei verschillende thema’s. Ook mijn favoriete plant, de rododendron, is er in allerlei formaten. Er is er eentje zo groot, dat het wel een bos lijkt, zo mooi! 

Tegen half twee lopen we het park weer uit en gaan we op zoek naar een supermarkt. Dat lijkt makkelijk met zo’n enorme stad als Cork, maar toch duurt het even. Als we dan tegen drie uur een schikte plek vinden om de broodjes op te eten, besluiten we ook om rechtstreeks naar Tramore te rijden. Als we bij de camping aankomen, zit er niemand bij de receptie, neemt niemand de telefoon op, dus gaan we 400 meter terug. Deze camping heeft zeker plek en is ook voor zijn doen mega duur. Het lijkt ook wel of we de enige zijn op de camping, maar goed we hebben een plek om te overnachten. We wandelen meteen richting de pier, want daar moet het volgens de boekjes allemaal gebeuren. 

Het strand in Tramore is 5km lang en aan de boulevard is van alles te beleven. Als je stroom hebt tenminste... In het centrum komen we erachter dat het hele stadje zonder stroom zit en dat daarom allerlei alarmen afgaan en geen winkel of restaurant meer open is. Als we dan maar teruglopen naar een plek waar we hopen dat er wel eten geserveerd worden krijgen we ook hier te horen dat er hopelijk vanaf zeven uur weer stroom is. We besluiten terug te lopen en in de camper dan maar eerst een chippie en een spelletje te spelen. Marthijs wint wederom en als we zien dat we stroom hebben, bellen we het restaurant. Helaas zit deze tot minstens half acht helemaal vol, dus wordt dat voor ons maar een bordje pasta.. 

Esmée en ik doen voor de verandering eens samen de afwas. Omdat het afwashok op slot is, doen we dat heel amateuristisch in de wasbakken (die ik weer keurig schoon maak) bij de damestoiletten. 

Marthijs en ik plannen dan de dag van morgen, gezien we een leuke camping willen hebben voor de afsluiting. We willen twee nachtjes in de Wicklow Mountains staan. Als de camping is geboekt, brengen we de kids naar bed en duik ikzelf er ook, na het schrijven, lekker in. Tot morgen.