The ring of Beara

Zoals we gisteren al schreven, waren we een stukje van deze ring al begonnen. Dat maakte dat we vanmorgen niet veel haast hadden bij het opstaan. De douches waren gratis, maar het was zo’n enorm aan elkaar geknutseld zooitje, dat ik deze kans even voorbij laat gaan. De volgende camping is vast beter.. 

Om kwart voor tien rijden we de camping af en krijgen van de eigenaar nog informatie over het schiereiland. We volgen zijn aangegeven route en tips, wat absoluut de moeite waard is. Bij Launragh nemen we de afslag naar de Healy Pass. Binnen een mum van tijd rijden we over kale vlaktes met hoge rotsen. En we stijgen en stijgen maar. Als we boven zijn, is het uitzicht adembenemend mooi. En beseffen we ook waarvoor we via deze route omhoog moesten. Er gaat namelijk een weg naar beneden die vergelijkbaar is met de Stelvio Pass (Italië) of de Trollstigen (Noorwegen). We rijden rustig alle haarspeldbochten naar beneden en moeten af en toe op de rem voor hard rennende schapen. 

In het plaatsje Castletownbere doen we boodschappen. We zien allerlei lekkers liggen en de kids zijn niet eens mee😉. Bepakt gaan we weer terug naar de auto en rijden richting een Boeddhistische tempel, waar we koffie gaan drinken. De plek is idyllisch en de koffie prima. De weg ernaar toe is wat smal, maar gaat net. 

Dit schiereiland is bekend om zijn kabelbaan naar het Dursey Island. Omdat de stroming te sterk is, kan er slecht gevaren worden en het eiland ligt echt op een steenworp afstand. Als we bij de kabelbaan komen, heeft deze net mensen aan de overkant gezet. Per keer kunnen er maar 5 mensen mee. Ik ben blij dat wij er alleen even naar kijken. 

Via de noordkant van het schiereiland rijden we terug naar Kenmare. Onderweg eten we van de vers gehaalde broodjes en hebben we een uitzicht uitgekozen vlak voor Eyeries. Rondom deze stad waren veel kopermijnen, waarvan je er een zou kunnen bezoeken. Maar daar waar het gisteren zo vlot doorreed, zijn we nu pas halverwege. En om de rust te hebben voor de komende dagen, gaan we door. Langs de kliffen en stranden is het prachtig rijden zo door de rotsachtige bergen. 

Als we tegen drie uur in Glengarrif aankomen, hebben we het eigenlijk wel een beetje gehad. De kids vinden het ook lang duren. We nemen daarom de snelle route richting de camping, wat nog zo’n twee uur rijden is. Onderweg stoppen we nog even voor wat lekkers en drinken en precies om vijf uur rijden we de camping op net voorbij Clonakilty. En ja hoor, hier zijn de douches van topformaat! We genieten van een heerlijk biertje en tegen half zeven staat de soep met focaccia op tafel. Kaasjes en smeersels erbij, je kunt onze kids daar niet blijer mee maken (en ons natuurlijk ook niet). 

Als de kids dan om half negen heerlijk gedoucht zijn, sluiten we af met een chippie en liggen ze voor de verandering weer eens om negen uur op bed. Nog even het blog schrijven en wij gaan er ook vlot achteraan. Morgen niet veel kilometers, maar vooral leuke activiteiten. Maar dat vertel ik morgen!