Esmée haar dag!

Vandaag is het de dag, dat onze dochter eindelijk echt 8 is. We hadden het al wel gevierd met elkaar, maar het blijft toch bijzonder. In het plaatsje Larne doen we eerst inkopen voordat we vertrekken richting Whitehead. De plaats waar ‘the Gobbins’ zijn. Tijdens het winkelen zien we een overheerlijke taart staan. Een echte taart voor Esmée, roze en deze is versierd in het thema LOL. Als we weer volledig bepakt zijn, vertrekken we richting Whitehead. 

Whitehead ligt op een schiereiland en kan via een zeer smalle weg bereikt worden. Als we het schiereiland oprijden, zien we dat het eb is. De zee is volledig weg uit de baai. Ik vraag mij direct ook af hoe hoog het water zal komen als het vloed is of storm. Want van slecht weer in Ierland hebben wij geen last. Het is prachtig! 

Rond kwart over elf komen we aan bij het Gobbins Visitor Point. Hier vandaan vertrekken we richting het wandelpad. Als ik iemand aanspreek, worden we direct op onze schoenen gewezen. Ik draag sneakers en dat mag voor de wandeling niet. Dit stond ook al in de voorwaarden, dus we waren er op voorbereid. Onze wandeling vertrekt pas om half een, dus we gaan eerst nog even op de naast gelegen rustplaats een kop koffie drinken en een broodje eten. 

Keurig om kwart over 12 melden we ons bij de desk, waar we onze tickets krijgen. De schoenen worden goed gekeurd en we mogen plaatsnemen in de wachtruimte. Op de stoelen ligt de hoofdbescherming al klaar, oh oh we zijn heel wat van plan. 

Om half een komt Donal, onze gids, ons welkom heten. Hij vertelt over het pad en ook over de medische voorwaarden. Dit tafereel herhaalt zich uiteindelijk nog 2 keer😃. Als het busje dan voorkomt rijden vertrekken met in totaal 15 personen naar de start van het pad. Na ongeveer 7 minuten komen we aan en lopen we met elkaar naar de kliffen. 

The Gobbins Cliff Path, oorspronkelijk van gietijzer, hangt grotendeels tegen de kliffen. In 1902 ging het open en in 2014 is het volledig vernieuwd. Het eerste deel gaat steil naar beneden, naar de zee, waar je de golven tegen de rotsen hoort stuk slaan. Ook is het oppassen voor het opspattende zeewater. We volgen een pad over vlonders, trappen, bruggen, tunnels en grotten. Het pad stijgt en daalt zonder dat je daar erg in hebt. Het pad is 2,4 km lang wat we heen en terug lopen. Drie uur later komen we terug bij het visitors centre, waar een grote verrassing voor Esmée klaar staat. Onze gids hoorde dat ze jarig was, dus na de toer kreeg ze een groot verrassingsei en een diploma. Nog even met de gids op de foto en na een stevige hand konden we terug naar de camper. 

We moeten nog naar onze overnachtingsplek in Cushendun. Daar hebben we een camping geboekt. Het is een kleine 65 km rijden en omdat we nu toch hier zijn, doen we dat via de Causeway Coast Road. We doen er uiteindelijk anderhalf uur over, want het is vreselijk druk in de stadjes langs de kust. Via Glenarm, Carnlouch en Cushendall komen we aan in Cushendun. We worden hartelijk welkom geheten en binnen een paar minuten krijgen we zijn volledige familieverhaal te horen. Hij heeft een dochter in Alkmaar wonen, goh dat plaatsje kennen we wel😉. 

Als de camper staat, eten we taart en proosten we op Esmée haar verjaardag. Later dan normaal eten we onze warme prak, lopen nog een rondje over strand en sluiten af met een spelletje. Deze dag zullen we niet zo snel vergeten, tot morgen.